Skip to main content

Posts

प्रासंगिक - २ स्वयंसेवक

* स्वयंसेवक (२४/०९/२०१७)      सामर्थ्यशाली विचारांचं भव्य भांडार आणि त्या विचारांना दिलेली कृतीची जोड यांचा संयुगरित्या मेळ घालण्याची धमक युवक बुद्धीमधे असते. अश्याच काहीशा विचारधारेतून उच्च व तंत्रशिक्षण विभागामार्फत २४ सप्टेंबर १९६९ रोजी राष्ट्राने पाहिलेल्या स्वप्नाला साकारण्यासाठी महात्मा गांधीजींच्या जन्मशताब्दी वर्षाचा मुहूर्त साधून एका विशाल योजनेला तरूणांच्या झगझगत्या मशाल देत शुभारंभ झाला.      पावसाचा एक एक थेंब आणि या थेंबातून तळे, तळ्यातून झरा आणि या झर्याची नदीला समुद्रास रूपांतर करण्यास मिळालेली उमेद, याच उमेदीने आज राष्ट्रीय सेवा योजनेच्या लाखो ,हजारो  तरूण तरूणींच्या खांद्यावर ताठ मानेने उभी आहे. वैयक्तिक आयुष्य जगताना समाजात असलेले आपले अस्तित्व समाजाच्या विचारांशी जोडलेली नाळ, त्यांच्या समस्या समजावून घेत , समाजाला योग्य मार्गाने नेण्याचा यशस्वी प्रयत्न रा.से.यो. चे स्वयंसेवक आजही पार पाडताहेत. तालमीतील मातीत कणखर परिश्रम आणि डावपेच टाकण्यात पटाईत घडलेला पहिलवान जसा समोरून येणार्या प्रत्येक डावाला चितप...

प्रासंगिक - १ असह्य मदत

असह्य मदत     शीर्षक वाचून कुणीही चकीत होण्याचं कारण नाही. मुळात मदत ह्या शब्दाची आणि कृतीची आवश्यकता त्या व्यक्तीला असते, जिला आपण गरजू म्हणतो. मग कधीकधी आपणहून केलेली मदत समोरच्या व्यक्ती किंवा गोष्टीला असहनशील नसू शकते हे कशावरून?? मग मदतीलाही कुठेतरी मर्यादा असतात हे आपण विसरून चालणार नाही.             जे माणूसकीच्या प्रेमात असतात, सतत शब्दांत लपलेल्या भावना ते सोबत लपेटून फिरत असतात. मग ती लहान निरागस बाळाचे लाड पुरवणं असेल किंवा मग म्हातार्या अकृतिशील शरीराकडे पाहून गाठलेलं आदराचं आणि मायेचं शिखर असेल, तर कधी प्रामाणिक पशु-पक्षांबद्दल सहानुभूती असेल. तसंही आधुनिकतेच्या जगात अशी जिंदादील माणसं सापडणं मुश्कीलच म्हणा पण तरी वासरांत लंगडी गाय शहाणी या म्हणीच्या उकलीला साजेसे बरेच चेहरे मिळून जातात.     कधी कधी तयार झालेली सहानुभूती, गरज, दयाळूपणा कितपत योग्य आहे हे ठरवणंही तितकंच महत्वाचं वाटतं जितकं साधूने पोपटांना सांगितलेल्या पोपटपंचीचं कृतीत रूपांतर करणं महत्वाचं होतं. अशा वेळी पोपटपंची करून कृतीहीन पा...

My passion art

कविता १ - कवीसाठी काव्य....

जेथ रवी न पोहोचे, पोहोचे कवी.. जेथ मन न समझे, समझे कवी.. सुगंध न पोहोचे, पोहोचे कवी.. पोरकेपण जेथ, माय कवी.. आधार न जेथ, बाप कवी.. वाळवंटातले ते झाड कवी.. एकट्या मनाचा मित्र कवी.. विना आमंत्रणाचा पाहूणा कवी.. तुटल्या मनांचा अश्रू कवी... -----